19 Ağustos 2012 Pazar

BİR BAYRAM, HER BAYRAM


25 yıl önceydi. Aylardan Haziran.
Ramazan'ın son iftarını yapmıştık. Ablamla eniştem Bayram için arife gününden Amasya'dan gelmişti. 
Güzel bir yaz akşamında abim, yengem, ablam, eniştem, annem, babaannem ve ben evimizin bahçesinde oturuyoruz. Ilık bir yaz akşamı, mevsimin ilk kirazlarını yiyoruz serin serin ki bahçe kapısında babam göründü. Eniştemin verdiği iftar yemeğine davetliydi. Bizi toplu halde görünce yüzü aydınlandı. Hele sabahleyin bahçeden topladığı kirazları önümüzde görünce daha da mutlu oldu. Kimseyi rahatsız etmemek için yanımızda oyalanmadan hemen odasına geçti. Hatırladığım en sakin günlerimizden birini  yaşıyorduk. Mutluyduk, bir arada olmanın verdiği bir mutluluktu bu. Annemin gözlerinin içi gülüyordu. Büyük kızı ve oğlu iyi bir evlilik yapmış, küçük kızı; yani ben de iyi bir işte çalışıyordum. İnsan daha başka ne isteyebilirdi ki?

Aradan yarım saat geçti geçmedi babam odasından çıktı ter içinde. 
"Nefes alamıyorum." diyor, kesik kesik soluk alıyordu. Ağabeyim ve eniştem hemen babamı hastaneye götürmek istediler. Sapanca küçük bir yer, hele o yıllarda tam teşekküllü bir hastane yok. Sakarya'ya götürmek lazım. Yol Yaklaşık yarım saat.
Biz dört kadın arkalarından bakakaldık.
Bekledik dönecekler diye.
Bir kaç saat sonra eniştem ve ağabeyim döndüler babamsız. Babam hastanenin kapısında 55 yaşında kalp krizinden vefat etmişti.

Ertesi sabah bazı evlerde bayramlaşma yapılırken bizim evimizden babamın cenazesi çıkıyordu. Annemin Bayram için yaptığı baklavaların ne tadı kalmıştı ne anlamı. 
..
Birileri ağladı, birileri üzüldü, ama biz üç kardeş ne hissettiğimizi bilemeden öğlece bakakaldık babamın ardından. Babam evli olmanın, baba olmanın ne olduğunu anlayamadan yaşamış, biz baba duygusunu bilememiştik. Tam durulup birbirimizi keşfedeceğimiz zaman yorgun kalbi müsaade etmemişti baba- evlat ilişkisini yaşamamıza.
..
Şimdi ne zaman Ramazan Bayramı olsa dilimin ucunda acı bir tat ile sevgimizi belli edemediğimiz babamı hatırlarım.
Bugün bayram; Birilerinin evinde hüzün vardır kim bilir belki de.
Hüzünlü Bayramların hayatınızı etkilememesi dileği ile, iyi Bayramlar diliyorum.

6 yorum:

Adsız dedi ki...

Çok zor bir anıya sahipsiniz. Ne denir ki bu duruma hayat işte herkeste farklı yaşanıyor.

selma dedi ki...


Biri demişti ki herkes kendi yaşadıklarının en kötüsü olduğunu düşünürmüş..
Aslında yok böyle bir şey ama paylaşınca yükümüz mü hafifliyor ne?

Dört Yapraklı Yonca dedi ki...

Allah rahmet eylesin babacığınıza, evlatlarının mutluluğunu görmek son hatırasının bu olmasıyla teselli buluyorsunuzdur belki de...

iyi bayramlar dilerim

Dört Yapraklı Yonca dedi ki...

Allah rahmet eylesin babacığınıza, evlatlarının mutluluğunu görmek son hatırasının bu olmasıyla teselli buluyorsunuzdur belki de...

iyi bayramlar dilerim

Kibritci Kız dedi ki...

:(

selma dedi ki...

Teşekkür ederim.
):