Da Vinci Havaalanına indiğimizde etrafımıza saran taksicileri atlatıp, 8 kişilik shuttle minibüslere bindik. Yol boyunca bir heyecanla etrafı seyrederken 11 yıl önceki Roma seyahatimi hatırladım. Şimdi birlikte geldiğim ergenim 8, diğerleri 11 ve 17 yaşlarındaydı. Üç kız çocuğu ile babaları yanımızda olmadan bir hafta nasıl İtalya gezisi yapmışım hayret! Bu sefer büyük kızım bize hediye olarak Roma bileti alırken niyetimiz Beyefendi ile birlikte gelmekti. Fakat o programını ayarlayamayınca "benim yerime ufaklıkla gidin" dedi.
Otel rezervasyonu için her zamanki gibi Booking. com'dan yararlandım. Otele gelenler 9.5 puan vermişler ve konumunun çok merkezi olduğunu söylüyorlardı (The Spanish Suits). Gerçekten de otel İspanyol merdivenlerine 200 metre uzaklıkta, Via Del Corso alışveriş caddesine paralel bir sokak üzerinde. Ergenim İstanbul'da iken telefonuna "Moovit" indirdi. Moovit harika bir uygulama. Buradayken nereye gideceksek bulunduğumuz yeri ve varış noktasını yazıyoruz, hangi ulaşımı kullanacağımızı ve ne kadar sürede gideceğimizi gösteriyor. Ayrıca bir çok Avrupa ülkesi bu uygulamada yer alıyor. Yurt dışına tursuz gidiyorsanız gitmeden mutlaka bu uygulamayı edinin derim.
Nihayet otelimize geldik, otelimiz diyorum ama üç katlı bir binanın kapısının önündeyiz, sadece zilde otelin adı yazıyor. Otele girişimiz biraz maceralı oldu çünkü gittiğimiz yer otelin resepsiyonuymuş. Otelin odaları 100 metre ilerine başka bir binanın 2. katında, başka odaları da başka bir binada. Bildiğimiz otel-oda anlayışı değil. Resepsiyondaki çocuk aynı zamanda üç ayrı yere bakıyor, asıl görevli kim biz üç gün boyunca göremedik. Bu çocukcağız da ingilizceyi yarım yamalak konuşuyor, kızım Fransızca denedi o da yok. İtalyanca konuşmasına bakılırsa İtalyancası da iyi değil gibiydi. Sanırım Hindistanlıydı, bilemedik. Sonunda odalarımıza geçtiğimizde tatsızlığımızı unuttuk. Çünkü odalar küçük, temiz ve şirindi. Dahası çok merkezi bir konumdaydık. Bu arada ergenim otel sorunu yüzünden önce panik oldu, sonra kızdı küstü sonra odaya yerleşince neşelendi. Kısaca duygularıyla dört mevsimi yaşadı.
İnsan ülkesinden çıkıp başka memleketlere gidince hemen mukayese yapmaya başlıyor. Bir Avrupa başkentine gelmişsin, üstelik 2000 yıllık bir şehir, topraklan tarih fışkırıyor. Nasıl güzel muhafaza etmişler, geçmişlerine kültürlerine nasıl sahip çıkmışlar. Nerede bu Romalı inşaatçılar? Roma Forumu'nun ve Kollezyum'un karşısına neden havuzlu, fitnessli rezidanslar dikmemişler. Sadece Versace, Gucci, Armani, Hermes hastası arap petrol zenginlerine satsalar ülke kalkınır. Minicik iki kişilik Fiat arabalara bineceklerine Jiplere binerler. Burayı yönetenler petrol zenginleri, sonradan para bulmuş zenginler şehrimizde oturmasın, markalarımızı alsın bize para kazandırsın ama ülkelerine geri dönsün istiyorlar. İtalya italyanlarındır misali. Otele gelirken kaldırımlar ergenimin dikkatini çekti. Taşlar o kadar eski ki parlamış, kayganlaşmış, araları açılmış. Bir allahın kulu bizim Beyoğlu'nda güzelim kaldırım taşlarının üzerini asfaltla örttüğü gibi örtmemiş. İnsan mukayese ediyor işte... Üstelik benim yaşadığım şehrin adı da Roma, yani Konstantin'in başkent yaptığında ki adıyla New Roma, Yani Konstantiniyle, yani Dersaadet ve Güzelim İstanbul... Bir tarih öğrencisi olarak mukayese ettim ve üzüldüm.
İlk akşam bir heves İspanyol merdivenlerine gidiyoruz, hepsi birbirine benzeyen beş bin tane resim çekiyoruz. Resim kursuna giderken hocamız derdi; Çok resim çekin, içlerinde beğeneceğiniz bir kaç tane mutlaka çıkar.Benim ergen çoğu resmi beğenmiyor, ben sürekli çekiyorum. Hava soğuk fakat yağmur yağmadığı için şanslıyız, bu şans diğer günlerde de devam ediyor.
Ertesi günkü programımız aşk çeşmesi; Aşk çeşmesi aklımda kaldığından daha büyük, aklımda kaldığından daha kalabalık. Herkes resim çekme ve suya para atıp dilek dileme telaşında. Son günlerde Euro TL karşısındaki değerini Everest'e çıkardığı için biz de bulduğumuz en küçük kuruşu havuza atarak kendimizce ekonomi yapıyoruz. Allah katında büyük para atan ile kuruş atanın dilekleri ayrı ayrı muamele görmüyordur diye düşünüyorum. :)
Bu arada ergenim yine resim çekmemi istiyor. Ben Samsung telefon kullanıyorum, ergenim ise İPhone kullanıyor. Ben onun telefonundan resim çekerken zorlanıyorum o da benimkiyle. Bir hengame yaşıyoruz. Çektiğim elli resmi beğenmiyor. Bir elli tane daha çekiyoruz, o da idare eder vaziyette. Çevrenin zevkine varmamız mümkün değil. Snapchat trafiği yaşıyoruz bu arada. Okul arkadaşları da bir haftalık tatilden yararlanıp bir yerlere gitmişler. Herkes birbirine video yolluyor.
- Elifçiğim bak şurayı gördünm...
-Aman anneee! video çekiyordum sesin karıştı.
Zaten o kadar kalabalık ve gürültülü bir yer ki benim sesim karışsa ne olur.
Sus! işareti yapıyor. Biz Aşk çeşmesinde tıp oynuyoruz.
Aslında kızamıyorum, yeni nesil gençlerin çoğu böyle. farklı bir hayat tarzları, düşünceleri var.
Çeşmenin önünde yer bulamıyoruz kendimize. Arkamı dönüyorum, çeşmenin tam karşısında sevimli bir otel var. Otele gelenler için bu görüntü romantik mi yoksa gürültüden dolayı rahatsız edici mi bilemedim.
Aslında adı aşk çeşmesi değil La Fontana di Trevi . Üç yol ayrımında olduğu için Trevi adını aldığı da söyleniyor, üç su yolunun birleştiği yer olarak da biliniyor. Çeşmenin tarihi milattan önceki yıllara dayanıyor. Efsaneye göre su arayan Romalı askerlere bir genç kız buradaki suyu göstermiş. Sonra bu su kanalı Pantheon'a kadar ulaştırılmış. Hevesle anlatmak istiyorum bu küçük bilgiyi fakat ne ergenimin ilgisini çekiyor, ne de gürültüden dolayı benim sesim duyuluyor.
Sonraki durağımız Vatikan.
Dur bakalım Vatikan'da bizi neler bekliyor.
1 yorum:
Ne iyi olmuş. Ohh Maaşallah. :)
Yorum Gönder