Armutlu gezim ile ilgili paylaşmak istediklerimi bir önceki yazıma sığdıramadım. Bu güne kaldı.
Yıllar önce Dünya sinemalarını kasıp kavuran bir film vardı.
Yağmur Adam...
5 Oskar, 1 Altın Küre ödülü alan filmde; Bencil ve üçkağıtçı bir şehir çocuğu ile varlığını sonradan öğrendiği Otistik dahi kardeşin hikayesi izleyenleri derinden yaralamıştı.
Başrollerinde Tom Curuise ve Dustin Hoffman oynamış ve herkes yakışıklı Tom Curuise'un yerine Otistik abiyi oynayan Dustin Hoffman'a hayran olmuştu. Bu rolü aktöre Oskar kazandırmıştı.
Filme ilham kaynağı olan ve geçen yıl ölen otistik Kim Peek için babası ; " Tek başına giyinemiyor bile ama hafızasında ezbere bildiği 9 bin kitap var." demiş.
Yazlığında konuk olduğumuz Emekli Edebiyat öğretmeni olan arkadaşım orada da boş durmamış.
Bir çocuğa okuma yazma öğretiyor.
Çocuk 15 yaşında. Özel eğitim alması gereken sevimli bir erkek çocuğu.
" Öğretmenim bu sıcakta annem beni yolladı ama terliklerim ayağımı acıttı. Sonuçta beni araba ile getirmeleri daha iyi değil mi?" gibi bir güzel cümleler kuruyor.
Ailesi haftanın bir günü kendisi gibi özel çocukların gittiği bir okula yolluyor, fakat bir gün yeterli olmadığından arkadaşım okuma yazmasına yardımcı oluyor.
Aileden izin almadığım için adını yazamayacağım çocuk sevimli, konuşkan, 30'a kadar sayabildiği için mutlu.
Yazmaktan hiç hoşlanmıyor. Sürekli "Elim yoruldu, Canım istemiyor." diyerek naz yapıyor.
Arkadaşım;" Hadi o zaman yazmayacaksak andımızı okuyalım. Ya da dün yazdıklarımızı okuyalım." diyerek çocuğu yönlendiriyor.
Diğer odada onların derslerine kulak kabarttığımda arkadaşımın nezdinde bütün öğretmenlerin sabırına hayran oluyorum.
Bu durumdaki özel çocukların anne ve babalarına kolaylıklar diliyorum.
Normal seyrinde devam eden bir okul sürecinde bile kızlarıma okuma yazma öğretirken ne kadar sabırsız davrandığımı hatırlayıp kendimden utanıyorum. Benim kızgınlığımı fark edip bu görevi başarıyla yapan
sevgili anneme, çocuklarıma okuma yazma öğrettiği için teşekkür ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder