SCRABBLE VE DOSTLUK

7 yıl önce ortanca kızıma sınıfındaki üç arkadaşıyla birlikte yüzme dersi aldırıyorduk. Çocuklar yüzme biliyorlardı fakat çocuğundan çok şey bekleyen bazı anneler gibi bir dönem benim de yaşadığım o gereksiz düşünceyle piyano derslerinin yanında stilli yüzme öğrensin, basketbol takımında olsun, bale yapsın gibi garip bir çabaya girmiştim. Zavallı çocuk bunların hepsini yapacağım diye etrafımız parkla, bahçeyle dolu olduğu halde, evimizden dışarı çıkacak zaman bulamadı. Çıktıysa da ya piyano dersine, ya yüzme dersine, ya da baleye gitti.

Yüzme derslerinde dört kız çocuğu ve dört anneydik. Çocukların ders aldığı 1.5 saat boyunca sıkıldığımız için Scrabble oynamaya başladık.

Çocuklar aynı sınıftan arkadaş oldukları için yüzme dersinden büyük keyif aldılar fakat itiraf etmeliyim ki biz anneler bu işten daha çok hoşlandık.

Scrabble oynayacağımız yüzme derslerini bekler olduk.

Sonraları biz bu oyunu alışkanlık haline getirdik. Kızlarımız zaman zaman birbirine küstü, barıştı ama biz dört kadın Scrable'ı bahane ederek birbirimizle hep buluştuk.

Hem yeni kelimeler öğrendik. Hem de okuduğumuz kitaptan,  gittiğimiz film ve tiyatrodan, restoranlardan, modadan, politikadan konuşarak birbirimizi besledik.

Dört kadın bir arada  olumsuz, gereksiz, kırıcı konuşmalar yapmadan yedi yıl geçirdik. Bu yedi yılda aramıza katılanlar oldu. Sevgi saygı ile büyüdük.

Bir kelime oyunu sayesinde dostluğumuz pekişti.

Ben onları çok sevdim.

Aramıza sonradan katılanları da çok sevdim.

Çalıştığım dönemlerde en çok onların dostluğunu özledim. Şimdi ise birkaç gün görmesem özlüyorum.

Bu blogu okuyan ve okumayan arkadaşlarım. 

Hayatıma renk kattığınız için teşekkürler...